ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΣΟΚΟΣ (1820-1862)
Ο Διονύσιος Τσόκος είναι ένας από τους εθνικούς ζωγράφους της ελεύθερης Ελλάδας. Θεωρείται εκπρόσωπος της Επτανησιακής Σχολής. Γεννήθηκε στην Ζάκυνθο από ηπειρώτες γονείς που είχαν καταφύγει στο νησί. Σπούδασε στην Βενετία στην Ακαδημία Καλών Τεχνών δίπλα στον ζωγράφο και φιλέλληνα Liparini. Πέθανε στην Αθήνα το 1862
Ο Διονύσιος Τσόκος είναι ένας από τους εθνικούς ζωγράφους της ελεύθερης Ελλάδας. Θεωρείται εκπρόσωπος της Επτανησιακής Σχολής. Γεννήθηκε στην Ζάκυνθο από ηπειρώτες γονείς που είχαν καταφύγει στο νησί. Σπούδασε στην Βενετία στην Ακαδημία Καλών Τεχνών δίπλα στον ζωγράφο και φιλέλληνα Liparini. Πέθανε στην Αθήνα το 1862
«Ο Αρχιεπίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός υψώνει τη σημαία τής Επανάστασης στα Καλάβρυτα». Επιζωγραφισμένη λιθογραφία τού Ιταλού ζωγράφου Ludovico Lipparini, Βενετία. Διαστάσεις: 52x70 εκ. Εκτίθεται στη μόνιμη έκθεση τού Εθνικού Ιστορικού Μουσείου.
Ό ζωγραφος σ αυτόν τον πίνακα απεικονίζει την ύψωση της σημαίας στα Καλάβρυτα από τον Αρχιεπίσκοπο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Στον πίνακα εκτός από τον Αρχιεπίσκοπο γύρω του, όπως βλέπουμε, υπάρχουν και άλλοι πολεμιστές οι οποίοι φοράνε την κλασική φουστανέλα κάτι κρατάνε διαφορά όπλα στα χέρια και άλλοι τα έχουν σε θήκες. Τα άτομα που απεικονίζονται είναι κοντά μεταξύ τους άλλοι είναι όρθιοι και άλλοι στα γόνατα. Γύρω τους υπάρχουν διάφοροι βράχοι άλλοι πιο κοντά και άλλοι πιο μακριά και ο ουρανός είναι αχνό γαλάζιο. Τέλος ο ζωγράφος για να δείξει την ένταση τον πολεμιστών και του αρχιεπισκόπου χρησιμοποιεί αποχρώσεις όσο από ψυχρά χρώματα άλλο τόσο και από θερμά.
Ό ζωγραφος σ αυτόν τον πίνακα απεικονίζει την ύψωση της σημαίας στα Καλάβρυτα από τον Αρχιεπίσκοπο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Στον πίνακα εκτός από τον Αρχιεπίσκοπο γύρω του, όπως βλέπουμε, υπάρχουν και άλλοι πολεμιστές οι οποίοι φοράνε την κλασική φουστανέλα κάτι κρατάνε διαφορά όπλα στα χέρια και άλλοι τα έχουν σε θήκες. Τα άτομα που απεικονίζονται είναι κοντά μεταξύ τους άλλοι είναι όρθιοι και άλλοι στα γόνατα. Γύρω τους υπάρχουν διάφοροι βράχοι άλλοι πιο κοντά και άλλοι πιο μακριά και ο ουρανός είναι αχνό γαλάζιο. Τέλος ο ζωγράφος για να δείξει την ένταση τον πολεμιστών και του αρχιεπισκόπου χρησιμοποιεί αποχρώσεις όσο από ψυχρά χρώματα άλλο τόσο και από θερμά.
Η φυγή από την Πάτρα
Στο πίνακα αυτό ο ζωγράφος απεικονίζει την φυγή τον Ελλήνων από την Πάτρα. Στον πίνακα αυτό το μάτι μας "πέφτει" σε μια ξύλινη βάρκα στην οποία υπάρχουν πάνω του άνθρωποι μέσα σ αυτός και παιδιά οι όποιοι προσπαθούν να σωθούν και να επιβιώσουν παλεύοντας με τα κύματα και αφήνοντας την πόλη στην οποία έμεναν πριν λίγο και αγωνίζονταν γι αυτήν να έχει καεί ολόκληρη.
Στα πρόσωπα τω ανθρώπων διακρίνουμε τον τρόμο και τον φόβο που έχουν για το πώς θα ζήσουν. Στα αριστερά της βάρκας διακρίνουμε την Πάτρα η οποία έχει καλυφθεί από τις φωτιές και από τους καπνούς. Πίσω από τι βάρκα βλέπουμε τον ήλιο να ανατέλλει και κάποια σύννεφα. Η θάλασσα είναι ταραγμένη και όπως διακρίνουμε υπάρχουν κύματα. Τέλος τα χρώματα που χρησιμοποιεί ο ζωγράφος στο πρώτο και δεύτερο επίπεδο είναι κυρίως ψυχρά εκτός από το επίκεντρο του πρώτου επιπέδου που χρησιμοποιεί θερμά χρώματα για να μας δείξει τον φόβο τη στοργή και την αγάπη σε μια οικογένεια η οποία είναι απελπισμένη και επίσης να καταλάβουμε την προστασία ενός άντρα για την οικογένεια του. Στο τρίτο επίπεδο τα χρώματα είναι πιο ανοιχτά Γιατί ο ζωγράφος θέλει να δώσει έμφαση στα 2 πρώτα επίπεδα .
Στο πίνακα αυτό ο ζωγράφος απεικονίζει την φυγή τον Ελλήνων από την Πάτρα. Στον πίνακα αυτό το μάτι μας "πέφτει" σε μια ξύλινη βάρκα στην οποία υπάρχουν πάνω του άνθρωποι μέσα σ αυτός και παιδιά οι όποιοι προσπαθούν να σωθούν και να επιβιώσουν παλεύοντας με τα κύματα και αφήνοντας την πόλη στην οποία έμεναν πριν λίγο και αγωνίζονταν γι αυτήν να έχει καεί ολόκληρη.
Στα πρόσωπα τω ανθρώπων διακρίνουμε τον τρόμο και τον φόβο που έχουν για το πώς θα ζήσουν. Στα αριστερά της βάρκας διακρίνουμε την Πάτρα η οποία έχει καλυφθεί από τις φωτιές και από τους καπνούς. Πίσω από τι βάρκα βλέπουμε τον ήλιο να ανατέλλει και κάποια σύννεφα. Η θάλασσα είναι ταραγμένη και όπως διακρίνουμε υπάρχουν κύματα. Τέλος τα χρώματα που χρησιμοποιεί ο ζωγράφος στο πρώτο και δεύτερο επίπεδο είναι κυρίως ψυχρά εκτός από το επίκεντρο του πρώτου επιπέδου που χρησιμοποιεί θερμά χρώματα για να μας δείξει τον φόβο τη στοργή και την αγάπη σε μια οικογένεια η οποία είναι απελπισμένη και επίσης να καταλάβουμε την προστασία ενός άντρα για την οικογένεια του. Στο τρίτο επίπεδο τα χρώματα είναι πιο ανοιχτά Γιατί ο ζωγράφος θέλει να δώσει έμφαση στα 2 πρώτα επίπεδα .
Νικόλαος Γύζης
Ήταν ένα από τα έξι παιδιά του ξυλουργού Ονούφριου Γύζη και της Μαργαρίτας Γύζη, το γένος Ψάλτη, που ζούσαν στο Σκλαβοχώρι της Τήνου. Το 1850, η οικογένειά του μετοίκησε στην Αθήνα και ο μικρός Νικόλαος άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα στο Σχολείο των Τεχνών (μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών), αρχικά ως ακροατής και, από το 1854 έως το 1864, ως κανονικός σπουδαστής. Με το τέλος των σπουδών του, γνωρίστηκε με τον πλούσιο φιλότεχνο Νικόλαο Νάζο, με τη μεσολάβηση του οποίου έλαβε υποτροφία από το ευαγές ίδρυμα του Ναού της Ευαγγελιστρίας της Τήνου, προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές του στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου. Τον Ιούνιο του 1865 ο Γύζης έφθασε στο Μόναχο, όπου συνάντησε τον συνάδελφο και φίλο του Νικηφόρο Λύτρα.
Ήταν ένα από τα έξι παιδιά του ξυλουργού Ονούφριου Γύζη και της Μαργαρίτας Γύζη, το γένος Ψάλτη, που ζούσαν στο Σκλαβοχώρι της Τήνου. Το 1850, η οικογένειά του μετοίκησε στην Αθήνα και ο μικρός Νικόλαος άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα στο Σχολείο των Τεχνών (μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών), αρχικά ως ακροατής και, από το 1854 έως το 1864, ως κανονικός σπουδαστής. Με το τέλος των σπουδών του, γνωρίστηκε με τον πλούσιο φιλότεχνο Νικόλαο Νάζο, με τη μεσολάβηση του οποίου έλαβε υποτροφία από το ευαγές ίδρυμα του Ναού της Ευαγγελιστρίας της Τήνου, προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές του στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου. Τον Ιούνιο του 1865 ο Γύζης έφθασε στο Μόναχο, όπου συνάντησε τον συνάδελφο και φίλο του Νικηφόρο Λύτρα.
Το κρυφο σχολείο
Στην εικόνα ο ζωγράφος μας βλέπουμε 5 παιδιά τα οποία είναι αφοσιωμένα και προσηλωμένα στα λόγια του ηλικιωμένου ιερέα ο οποίος τους διδάσκει τα γράμματα. Επίσης στον πίνακα βλέπουμε και και έναν ακόμα
άνθρωπο σχετικά νέο ο οποίος κρατάει όπλο και μας δείχνει ότι είναι ο προστάτης των υπόλοιπων ατόμων. Τα άτομα που απεικονίζονται είναι σχετικά κοντά μεταξύ τους για να ακούγονται διότι εκείνο τον καιρό μιλούσαν ψιθυριστά μεταξύ τους. Επιπλέον μπορούμε να καταλάβουμε ότι το μάθημα που παραδίδεται γίνεται μέσα σε μια αποθήκη και αυτό το καταλαβαίνουμε από τα αντικείμενα που υπάρχουν γύρω τους. Τέλος ο ζωγράφος εστιάζει με τα χρώματα περισσότερο στα παιδιά και στον ηλικιωμένο που είναι πιο θερμά ενώ γύρω γύρω τα χρώματα είναι πιο σκοτεινά.
Στην εικόνα ο ζωγράφος μας βλέπουμε 5 παιδιά τα οποία είναι αφοσιωμένα και προσηλωμένα στα λόγια του ηλικιωμένου ιερέα ο οποίος τους διδάσκει τα γράμματα. Επίσης στον πίνακα βλέπουμε και και έναν ακόμα
άνθρωπο σχετικά νέο ο οποίος κρατάει όπλο και μας δείχνει ότι είναι ο προστάτης των υπόλοιπων ατόμων. Τα άτομα που απεικονίζονται είναι σχετικά κοντά μεταξύ τους για να ακούγονται διότι εκείνο τον καιρό μιλούσαν ψιθυριστά μεταξύ τους. Επιπλέον μπορούμε να καταλάβουμε ότι το μάθημα που παραδίδεται γίνεται μέσα σε μια αποθήκη και αυτό το καταλαβαίνουμε από τα αντικείμενα που υπάρχουν γύρω τους. Τέλος ο ζωγράφος εστιάζει με τα χρώματα περισσότερο στα παιδιά και στον ηλικιωμένο που είναι πιο θερμά ενώ γύρω γύρω τα χρώματα είναι πιο σκοτεινά.
Το παιδομάζωμα ή το σκλαβοπάζαρο
Ιστορικό γεγονός
Οι Τούρκοι εφάρμοζαν το παιδομάζωμα. Οι Τούρκοι πήγαιναν σε πόλεις και χωριά και άρπαζαν τα πιο όμορφα και γερά ελληνόπουλα από την ηλικία των 6-15 ετών και τα εκπαίδευαν για τον στρατό τους. Τους απαγόρευαν να κάνουν οικογένεια και τους μάθαιναν τουρκικά κάνοντας τους να ξεχάσουν την μητρική τους γλώσσα. Άσχημη κατάληξη είχαν και τα κορίτσια τα οποία τα βίαζαν και στην συνέχεια τα οδηγούσαν στα χαρέμια τους. Από τους εύπορους άρπαζαν ολόκληρες περιουσίες για να απαλλάξουν τα παιδιά τους ενώ από τους φτωχούς έπαιρναν παραπάνω από ένα παιδί. Επίσης δεν μπορούσαν να πάρουν τα παιδιά που ήταν παντρεμένα γι αυτό τον λόγο και οι γονείς πάντρευαν τα παιδιά τους από πάρα πολύ μικρή ηλικία.
Ο ζωγράφος Ν. Λύτρας σε αυτό τον πίνακα μας απεικονίζει το παιδομάζωμα. Όπως βλέπουμε τον πίνακα το μάτι μας πέφτει στα τρία πιο κοντινά πρόσωπα σε έναν ηλικιωμένο σε μια μάνα και σε ένα μικρό παιδί. Γύρω γύρω μπούμε να διακρίνουμε κι αλλά μικρά παιδιά κοντά σε ηλικία. Όμως βλέποντας αυτό τον πίνακα μπορούμε να καταλάβουμε την αγάπη και τη στοργή μιας μάνας που αναγκάζεται να χάσει το παιδί της. Όπως και στους άλλους πίνακες έτσι και σε αυτόν βλέπουμε τον ζωγράφο να χρησιμοποιεί θερμά χρώματα για να μας κάνει να εστιάσουμε περισσότερο το βλέμμα μας στην στοργή και στην αγάπη της μάνας που φιλάει το παιδί της ίσως και για τελευταία φορά.
Ιστορικό γεγονός
Οι Τούρκοι εφάρμοζαν το παιδομάζωμα. Οι Τούρκοι πήγαιναν σε πόλεις και χωριά και άρπαζαν τα πιο όμορφα και γερά ελληνόπουλα από την ηλικία των 6-15 ετών και τα εκπαίδευαν για τον στρατό τους. Τους απαγόρευαν να κάνουν οικογένεια και τους μάθαιναν τουρκικά κάνοντας τους να ξεχάσουν την μητρική τους γλώσσα. Άσχημη κατάληξη είχαν και τα κορίτσια τα οποία τα βίαζαν και στην συνέχεια τα οδηγούσαν στα χαρέμια τους. Από τους εύπορους άρπαζαν ολόκληρες περιουσίες για να απαλλάξουν τα παιδιά τους ενώ από τους φτωχούς έπαιρναν παραπάνω από ένα παιδί. Επίσης δεν μπορούσαν να πάρουν τα παιδιά που ήταν παντρεμένα γι αυτό τον λόγο και οι γονείς πάντρευαν τα παιδιά τους από πάρα πολύ μικρή ηλικία.
Ο ζωγράφος Ν. Λύτρας σε αυτό τον πίνακα μας απεικονίζει το παιδομάζωμα. Όπως βλέπουμε τον πίνακα το μάτι μας πέφτει στα τρία πιο κοντινά πρόσωπα σε έναν ηλικιωμένο σε μια μάνα και σε ένα μικρό παιδί. Γύρω γύρω μπούμε να διακρίνουμε κι αλλά μικρά παιδιά κοντά σε ηλικία. Όμως βλέποντας αυτό τον πίνακα μπορούμε να καταλάβουμε την αγάπη και τη στοργή μιας μάνας που αναγκάζεται να χάσει το παιδί της. Όπως και στους άλλους πίνακες έτσι και σε αυτόν βλέπουμε τον ζωγράφο να χρησιμοποιεί θερμά χρώματα για να μας κάνει να εστιάσουμε περισσότερο το βλέμμα μας στην στοργή και στην αγάπη της μάνας που φιλάει το παιδί της ίσως και για τελευταία φορά.
Μετά την καταστροφή των Ψαρών
Ιστορικό γεγονός
Το έργο αυτό εκφράζει την απογοήτευση του Γύζη για τον ατυχή ελληνοτουρκικό πόλεμο που έγινε το 1897. Χάνοντας τον πόλεμο έχασαν και ένα δικό τους κομμάτι γιατί είχαν μεγάλη νοσταλγία για την Ελλάδα και απίστευτη αγάπη για τον τόπο αυτό. Εξαιτίας του πολέμου αυτού έχασαν την ζωή τους πάνω από 20.00 άνθρωποι. Παρόλα αυτά ο Γύζης κατάφερε να δημιουργήσει το έργο αυτό και να γίνει μια από τις καλύτερες δημιουργίες του.
Στον παραπάνω πίνακα ο Γύζης απεικονίζει την καταστροφή των Ψαρών. Όπως βλέπουμε υπάρχουν αρκετές βάρκες άλλες κοντά και άλλες πιο μακριά. Το βλέμμα μας όμως εστιάζει στην πιο κοντινή και ξύλινη βάρκα, στην οποία απεικονίζονται αγωνιστές άλλοι κρατάνε όπλα άλλοι είναι σκοτωμένοι και άλλοι πολεμάνε με την ψυχή τους για την ελευθερία. Γύρω από τη βάρκα που βρίσκεται μπροστά μας αχνοφαίνονται κι άλλες βάρκες στις οποίες υπάρχουν κι άλλοι σύμμαχοι αλλά και αντίπαλοι. Επίσης το μάτι είναι εμφανής η σημαία της Επανάστασης με το Γαλάζιο Σταυρό του Αγίου Ανδρέου. Τέλος τα θερμά χρώματα υπογραμμίζουν το γεγονός στο οποίο θέλει να δώσουμε έμφαση και με πιο ψυχρά περιγράφονται το φόντο και ο περιβάλλων χώρος
Ιστορικό γεγονός
Το έργο αυτό εκφράζει την απογοήτευση του Γύζη για τον ατυχή ελληνοτουρκικό πόλεμο που έγινε το 1897. Χάνοντας τον πόλεμο έχασαν και ένα δικό τους κομμάτι γιατί είχαν μεγάλη νοσταλγία για την Ελλάδα και απίστευτη αγάπη για τον τόπο αυτό. Εξαιτίας του πολέμου αυτού έχασαν την ζωή τους πάνω από 20.00 άνθρωποι. Παρόλα αυτά ο Γύζης κατάφερε να δημιουργήσει το έργο αυτό και να γίνει μια από τις καλύτερες δημιουργίες του.
Στον παραπάνω πίνακα ο Γύζης απεικονίζει την καταστροφή των Ψαρών. Όπως βλέπουμε υπάρχουν αρκετές βάρκες άλλες κοντά και άλλες πιο μακριά. Το βλέμμα μας όμως εστιάζει στην πιο κοντινή και ξύλινη βάρκα, στην οποία απεικονίζονται αγωνιστές άλλοι κρατάνε όπλα άλλοι είναι σκοτωμένοι και άλλοι πολεμάνε με την ψυχή τους για την ελευθερία. Γύρω από τη βάρκα που βρίσκεται μπροστά μας αχνοφαίνονται κι άλλες βάρκες στις οποίες υπάρχουν κι άλλοι σύμμαχοι αλλά και αντίπαλοι. Επίσης το μάτι είναι εμφανής η σημαία της Επανάστασης με το Γαλάζιο Σταυρό του Αγίου Ανδρέου. Τέλος τα θερμά χρώματα υπογραμμίζουν το γεγονός στο οποίο θέλει να δώσουμε έμφαση και με πιο ψυχρά περιγράφονται το φόντο και ο περιβάλλων χώρος
Νικηφόρος Λύτρας
Θεωρείται ο γενάρχης της ζωγραφικής στην Ελλάδα και ένας από τους πιο σημαντικούς ζωγράφους του 19ου αιώνα. . Εκπρόσωπος της Σχολής του Μονάχου. Γεννήθηκε το 1862 και σπούδασε στην Αθήνα στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών από όπου έφυγε με υποτροφία να σπουδάσει στο Μόναχο στην Ακαδημία των Τεχνών. Εκεί ασχολήθηκε με την ιστορική ζωγραφική (ελληνική μυθολογία και ιστορία).
Θεωρείται ο γενάρχης της ζωγραφικής στην Ελλάδα και ένας από τους πιο σημαντικούς ζωγράφους του 19ου αιώνα. . Εκπρόσωπος της Σχολής του Μονάχου. Γεννήθηκε το 1862 και σπούδασε στην Αθήνα στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών από όπου έφυγε με υποτροφία να σπουδάσει στο Μόναχο στην Ακαδημία των Τεχνών. Εκεί ασχολήθηκε με την ιστορική ζωγραφική (ελληνική μυθολογία και ιστορία).
Ν. Λύτρας. Η ανατίναξη της τουρκικής ναυαρχίδας στη Χίο από τον Κ. Κανάρη και άνδρες του.
Ο πίνακας απεικονίζει την ανατίναξη της τουρκικής ναυαρχίδας στη Χίο από τον Κωνσταντίνο Κανάρη. Σε πρώτο πλάνο βλέπουμε μέσα σε μια βάρκα τους Έλληνες να κωπηλατούν με δύναμη, καθώς προσπαθούν να απομακρυνθούν από το τουρκικό πλοίο που φαίνεται να καίγεται στο βάθος. Στο φόντο πυκνός καπνός βγαίνει από το φλεγόμενο πλοίο, ενώ ξεχωρίζει με έντονο κόκκινο η σημαία των αντιπάλων Οθωμανών.
Ο ζωγράφος, με τα σκοτεινά χρώματα που χρησιμοποιεί στον πίνακα και ειδικότερα στα νερά της θάλασσας και στον ουρανό, θέλει να μας δείξει πόσο επικίνδυνη ήταν αυτή η πράξη. Επίσης, η αντίθεση της μεγάλης ναυαρχίδας με τη μικρή βάρκα των αγωνιστών προβάλλει τη γενναιότητά τους.
Ο πίνακας απεικονίζει την ανατίναξη της τουρκικής ναυαρχίδας στη Χίο από τον Κωνσταντίνο Κανάρη. Σε πρώτο πλάνο βλέπουμε μέσα σε μια βάρκα τους Έλληνες να κωπηλατούν με δύναμη, καθώς προσπαθούν να απομακρυνθούν από το τουρκικό πλοίο που φαίνεται να καίγεται στο βάθος. Στο φόντο πυκνός καπνός βγαίνει από το φλεγόμενο πλοίο, ενώ ξεχωρίζει με έντονο κόκκινο η σημαία των αντιπάλων Οθωμανών.
Ο ζωγράφος, με τα σκοτεινά χρώματα που χρησιμοποιεί στον πίνακα και ειδικότερα στα νερά της θάλασσας και στον ουρανό, θέλει να μας δείξει πόσο επικίνδυνη ήταν αυτή η πράξη. Επίσης, η αντίθεση της μεγάλης ναυαρχίδας με τη μικρή βάρκα των αγωνιστών προβάλλει τη γενναιότητά τους.